ಕನಸಿನ ಹುಡುಗಿ -ಸಿಂಚನಾ ::ಭಾಗ-೬(ಮಣಿಪಾಲದಲ್ಲಿ ದಿನಗಳು-ಸಿಂಚನಾ ನೆನಪಲ್ಲಿ)

ಯಾವತ್ತೂ ಇಲ್ಲದ ಸಂತೋಷ, ಸ್ವರ್ಗ ಲೋಕದ ಆನಂದ  ಮನಸಲ್ಲಿ ಜನಸಿತ್ತು. ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳಲಾಗದ ಭಾವನೆಗಳ ಅಲೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ  ವಿವಿಧ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದಾಗ, ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಒಳಗೊಳಗೇ ನಗುತ್ತಿದ್ದೆ . ಹತ್ತಾರು ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಊಟ-ತಿಂಡಿಗೆ ಕುಳಿತಾಗಲು ಸಿಂಚನಾಳ ಭಾವುಕ ಜಗತ್ತು,  ನನ್ನನು ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುವ ಚರ್ಚೆಗಳಿಂದ ದೂರವಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. New  android  ಫೋನ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲಿ, ಪೇಟೆಂಟ್ ಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಿರಲಿ, ನಾಳೆಯ ಕೆಲಸದ  ಕುರಿತಾಗಿ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯಲಿ, ಸಾಲರಿಯ ಕುರಿತಾದ ವಾಖ್ಯನಗಳು ಗುಲ್ಲೆಬ್ಬಿಸಲಿ ನನಗೆ ಯಾವುದು ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದಂತೆ ನಾನು ಮುಕ್ತ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಸಿಂಚನಾ ಕುರಿತಾಗಿ ಭಾವುಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚೆತಾಗ ನೈಜತೆ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ, 'ಅವಳು ನನಗೆ ಸಿಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?' ಅನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ ಮಾತ್ರ, ಏನು ಕಳೆದುಕೊಂಡವನ ಹಾಗೆ ಗಾಬರಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನಾನು ಯಾವತ್ತು ಮೌನಿಯಲ್ಲ. ಮಾತು ಇಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ದಿನವೇ ನಡೆಯದು. ಎಲ್ಲರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಲೇ ಧನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಕಾಲೆಳೆಯುತ್ತಾ ಸಾಗುವುದು ನನ್ನ ದಿನಚರಿಯೇ ಅಂದರೆ ತಪ್ಪಲ್ಲ.ಆದರೆ ಇದು ಅತಿಯಾಗಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅಸಹ್ಯವಾಗುತ್ತದೆಯಾದರು ಅದು  ಬಿಡಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ. ಹೊಸಬರು-ಹಳೆಬರು ಎಂದು ಬೇಧವಿಲ್ಲದೆ ಯಾರನ್ನಾದರು ಮಾತನಾಡಿಸುವ ತವಕ. ಆ ಗುಣದಿಂದಲೇ ಯಾವ ಬಸ್ಸು-ಜನ ಜನ್ಗುಲಿಯಿಲ್ಲದ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದೆ. ನನಗೆ ಹೆದರಿಕೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಈ ಗುಣ ಒಳ್ಳೆಯದು, ಕೆಟ್ಟದು ಅನ್ನುವುದು ಆಯಾ ವಿಷಯ ಹಾಗೂ ವಕ್ತಿಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ನನ್ನ ಮೌನ  ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಯಾವ ತಲೆ ಹರಟೆ ಇಲ್ಲದೆ ಸೀದಾ ನನ್ನ ಡೆಸ್ಕ್ ಗೆ ಬಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಮೊದಲು ಡೆಸ್ಕ್ ಸಮೀಪಿಸುವಾಗ ದೇವರ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುವುದು ರೂಢಿ. ಆದರೆ ಸಿಂಚನಾ ಧ್ಯಾನವಾಗಿದೆ. ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನ ವಾಲ್ ಪೇಪರ್ ಸಿಂಚನಾ ನಂತ ಹುಡುಗಿಯ ಫೋಟೋ ಹಾಕಿದೆ(ಸಿಂಚನಾ ಫೋಟೋ ಇರಲಿಲ್ಲ). ಇದನ್ನು ಗೂಗಲ್ ನಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಲು ಎರಡು ತಾಸು ವ್ಯಯಿಸಿದ್ದೆ. ನಾನು ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತೆನಾದರು ಯಾವತ್ತೂ ಯಾವ ನಟಿಯನ್ನು, ನಟನ್ನು ರೋಲ್ ಮಾಡೆಲ್ ಎಂದು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಗಾಗಲಿ ಮನೆಯ ಗೋಡೆಗಾಗಲಿ ತಂದವನಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಸಿಂಚನಾಳ ಫೋಟೋ ಒಂದು ಸಿಗಬಾರದೇ ಎಂದು ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅಂದು ಕೊಂಡೆ. ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಗೆ  ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಲೇ ಹೋದೆ ಹೊರತು ಸಿಂಚನಾಳ ಯಾವ ಚೆಲುವು ಅವಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಸಿಂಚು ಎಂಬ ಹೆಸರಿಂದ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗೆ ಬೇಕಾದ ಪಾಸ್ವರ್ಡ್ ಗಳು ಬದಲಾದವು. ಸಿಂಚು ಎಂಬ ಹೆಸರು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ  ಮೌಲ್ಯಯುತವಾಗಿತ್ತು.

ಕಚೆರಿಯಲ್ಲಿ  ಅದೆಷ್ಟೋ ಕೆಲಸಗಳು ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಜನ ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನಮಗಿಂತ ಕಿರಿಯರು ನಮ್ಮ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಸಂಗ ಬಂದಾಗ ಬದುಕು ಖಂಡಿತ ಅಸಹನಿಯವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಸಣ್ಣವರಿಂದ ಕಲಿಯಬೇಕಾದ ವಿಷಯಗಳಿದ್ದಾಗ  ಕಲಿಯುವುದು ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣ. ಆದರೆ ಸಣ್ಣವರು ನಮ್ಮ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯತನವನ್ನು ನೋಡಿ-ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಅಧಿಕಾರ ನಡೆಸಲು ಮುಂದೆ ಬಂದರೆ ಅಸಹ್ಯವಾಗುವುದು ಸಹಜ. ನಾನು ಸಿಂಚನಾಳ ಮೋಹ ಪಾಶದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕುತಿದ್ದಂತೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಏರುಪೆರು ಆದವು. ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಇಮೇಲ್ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರೊಫೆಷನಲ್ ಆಗಿರಬೇಕಾದ ಇಮೇಲ್ ಗಳು  ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೇಮ ಭಾವದ ಕಲ್ಪಿತ ಶಬ್ಧಗಳು ತೂರಿ ಬಂದವು. ಹಾಗೆಂದು ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆ ಯಾಗಲಿಲ್ಲ.  ಭಾವದ ತುಡಿತಗಳು ತಳಹಬಂದಿಗೆ ಬಂದು 'ಅವಳು ಸಿಗುವಳೇ?' ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎದುರಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ೧೫ ನಿಮಿಷ ನಾನು ವಿಚಲಿತನಾಗಿ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನ ಹ್ಯಾಂಗ್ ಆದ ಮಾನಿಟರ್ ತರಹ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಆಲೋಚನೆಗಳ ಸರಣಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಯಾಗಿದ್ದ ನಾನು ೫.೩೦ ಕ್ಕೆ ಆಫೀಸ್ ಬಿಟ್ಟು, ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿ ಮೊದಲ ಭಾರಿ ನಾನೇ ನನ್ನನ್ನು ಹೀರೋ ಅಂದು ಕೊಂಡು ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿ ಟೈಗರ್ ಸರ್ಕಲ್ ಗೆ ಹೋದೆ. ಯಾವ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಮನಸ್ಸು ಇಲ್ಲ. ನನಗೆ ಒಬ್ಬಳು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಳಲ್ಲವೇ? ಎಷ್ಟೊಂದು ಶುದ್ಧ ಭಾವನೆಗಳು...!. ಒಬ್ಬನೇ ಕುಳಿತು ಹೋಟೆಲ್ ಪಾಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಟೀ ಕುಡಿದೆ. ಹಾಗೆ  ತಿರುಗಿ ಬರುವಾಗ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೀ ಚೈನ್ ಮಾರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದೆ. ಅಂತು ಹುಡುಕಾಡಿ 'S '(ಸಿಂಚು) ಮತ್ತು 'V ' (ವೆಂಕಟ್) ಎಂದು ಎರಡು ಅಕ್ಷರಗಳ ಜೊತೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಕೀ ಚೈನ್ ರೆಡಿ ಮಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ. ನಾನು ಯಾವತ್ತು ಬೈಕ್ ಕೀ ಗೆ ಚೈನ್ ಹಾಕಿಸಿದವನಲ್ಲ.

ಮನೆಗೆ ಬಂದವನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಗೆ ಸಂಬಂಧ ಪಡದ ಮೊದಲ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಲು ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ. ಸಿಂಚನಾ ಚಿತ್ರ ಸಿಗದೇ ಇದ್ದರಿಂದ ನಾನೇ ಬಿಡಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಅಭಿಮತ. ಆದರೆ ಚಿತ್ರ ಕುರೂಪಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಜಡೆ ಬಿಡಿಸದರೆ ಕಿವಿಯ ಓಲೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೂಗು ಬಿಡಿಸಿದರೆ ತುಟಿಗಳ ಅಂದ ಕೆಡುತ್ತಿತ್ತು. ಗಲ್ಲದ ಎತ್ತರ ತಗ್ಗುಗಳು ಎದ್ದು ಬರುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಣ್ಣಿನ ರೆಪ್ಪೆಗಳು ಮೂಡಿಸುವುದು ಸಾಧವೇ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ಯಾಕಾದರೂ ನಾನು ಚಿತ್ರಕಲೆ ಕಲಿಯಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಶಪಿಸಿಕೊಂಡೆ.

ನನ್ನ ಕೈ ಯಲ್ಲಿ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳ ಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯ ಬೇಕೆಂದು ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಸರಿಯೂ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತು...ಚಿತ್ರಕಲೆ ಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿ, ನನಗೆ ಒಲಿಯದ ಕಲೆಯೆಂದು ಪೇಪರ್ ಹರಿದು ಹಾಕಿ, ಹಾಡು ಬರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ.

ಹಾಡು ಸುಲಭವೇ? ಚಿತ್ರ ಕಲೆಯಾದರೂ ಕೈಯಿಂದ ಗೆರೆ ಎಳೆಯುವುದು...! ಹಾಡು ತಲೆಯಿಂದ ಬರಬೇಕು..! ಭಾವ ಇದ್ದರೇನಂತೆ ಅದನ್ನು ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಲು ಶಬ್ಧಗಳು ಬೇಕು;ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾದ ಆದಿ-ಅಂತ್ಯ ಪ್ರಾಸಗಳು ಬೇಕು! ಎಲ್ಲೋ ಕೇಳಿದ ಯಕ್ಷಗಾನ ಹಾಡುಗಳ ಶಬ್ಧಗಳೇ ನನ್ನ ಹಾಡುಗಳಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಏನೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರು ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಹಾಡು ಎದ್ದು ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರು
     'ಸಿಂಚು ನಿನ್ನ ನೋಡಿದೆ....
      ನಿ ಎನ್ನ ಕಾಡಿದೆ'
 ಎಂದು ಬರೆದು ಸಾಕಾಗಿ ಮಲಗಿದೆ.

ಇದನ್ನು ಎಷ್ಟು ಜನ ಸತ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಗಂಡು ಜಾತಿಗೆ ಏನಾದರು ಒಂದು ಸಾಧನೆ  ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬ  ಉತ್ಸಾಹ ಇರಬೇಕು ಅಂದರೆ : ಒಂದು ಅವರು ಹೆಣ್ಣಿನ ಭಾವದ ಸಮಿಪ್ಪಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಲೇಬಾರದು  ಅಥವಾ ಭಾವದ ಅಲೆಗಳ ಅಪ್ಪಳಿಸುವಿಕೆ ನಿತ್ಯವೂ ಆಗುತ್ತಿರಬೇಕು. ಯಾಕೆ ಹೇಳಿದೆ ಅಂದರೆ ಸಿಂಚನಾ ಭೇಟಿಯಾಗದೆ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ ಯಾವತ್ತು ನನ್ನಿಂದ ಚಿತ್ರ ಕಲೆ ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂದು ಒಂದು  ನಿಮಿಷ ಕೂಡ ನಾನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೋ ಏನೋ!.

ಹೆಣ್ಣು ಉತ್ಸದ ಚಿಲುಮೆ. ಹೆಣ್ಣು ಭಾವದ ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ಕ್ರಿಯೆಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬಿರುವ ವಿಶೇಷ ಗುಣ ಹೊಂದಿದ್ದಾಳೆ. ಬಹುಶ: ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಹೆಣ್ಣು ವಿವಿಧ ಭಂಗಿಗಳಿಂದ ಶಿಲಾಬಾಲಿಕೆಯಾರಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಿರಬೇಕು.ಶಿಲಾಬಾಲಿಕೆಯರ ದೇಹ ರಚನೆಯಿಂದ ನೋಡುವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಕಾಮ ಭಾವ ಸ್ಪೂರಣ ಗೊಳ್ಳಬಹುದು; ಆದರೆ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಜಗತ್ತಿನ ಸೌಂದರ್ಯ ಭಾವದಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ ಅದೊಂದು ಬದುಕಿನ ಉತ್ತೇಜಕ ಶಕ್ತಿ. ಭರತ ನಾಟ್ಯದಲ್ಲೂ ಇದೆ ಭಾವ.  ದೇಹದ ಆಂಗಿಕ ರಚನೆಯ ಸೌಂದರ್ಯಗಿಂತಲೂ  ಅಂಗ-ಸೌಷ್ಟವಗಳ ಭಾವ ಪೂರಿತ ಚಲನ ವಲನ ಅಸಕ್ತಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಹೆಣ್ಣುಗಳು ಒಂದೇ, ಆದರೆ ನಾವು ನೋಡುವ ದೃಷ್ಟಿ ನಮ್ಮ ಭಾನೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತದೆ.

ಇಷ್ಟೊಂದು ಆಲೋಚನೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಸ್ನಾನ-ಊಟ ಮುಗಿಸಿ, ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊರಳಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿದ್ದೆಯ ಸಮಯ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಮುಂದಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸಿಂಚನಾ ಕತೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.